خرده جنایت های فیلترینگ

گویا قرار نیست جناب فیلترینگ، دست از سر کچل این وبلاگ بردارد و باز هم نشانه‌های فیلترینگ دارند خودشان را نشان میدهند. که اگر متاسفانه روزی چنین شد و بازهم فیلتر شدم؛ باقی سیاه مشق هایم را در کانالم منتشر میکنم. انشاءالله

Telegram.me/zaerezari

کامنت هایی برای خندیدن!

کلا به خواندن اخبار اعتقاد خاصی ندارم. آن هم خبری که پشت‎ش فقط اطلاعات صرف باشد که خب طبعا نه هیچ دردی را از من دوا می‎کند و نه راه سعادت را به من نشان می‎دهد! مثلا نیروهای آتش‎نشانی ایالات میشیگان با تاخیر خود در امدادرسانی به یک گربه، باعث شدند آن حیوان، ساعت‎ها روی درختی منتظر بماند و یا مردی که مدت‎هاست نمی‎خوابد و حمله‎ی دست جمعی کلاغ‎ها به مزارعی در ایالت فلوریدا نه در من تاثیر و نه به من ارتباطی دارد. اما با این حال بی‎خبری مطلق هم خوب نیست. بالاخره آدم باید تا حدودی بداند در اطراف‎ش چه می‎گذرد که اقل کم بتواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و یا حتی سرش کلاه نرود. مثلا خبرهایی در مورد تعویض کارملی و قیمت فلان محصول مورد نیاز و...برای همین هم روزانه بیش از چک کردن سرخط خبرها اعتنای بیش‎تری به خبرها ندارم. اما همین هم استثناهایی دارد. دو سایت نود و فرارو! آن هم نه برای اخبار جهت‎دار و ترسو بودن و سانسور حرف‎های مخالفین که به وفور در آن اتفاق می‎افتد، فقط و فقط برای خواندن کامنت‎های زیر برخی پست‎ها تا خسته‎گی روح‎م را با خندیدن به آن‎ها از بین ببرم. انصافا بعضی کامنت‎ها و کل‎کل‎ها در حد شاه‎کار است. شاه‎کار! 

این‌جا چندتا از کامنت‎های زیر پست نظرخواهی در مورد اولین مناظره‎ی انتخابات ریاست جمهوری را دست‎چین می‎کنم:

*رئیسی هیچ راهکار و برنامه ای نداره. فقط خود سوال رو به عنوان راه حل میگه!

*روحانی یه جور میگه باید شغل ایجاد بشه انگار مجری ریس جمهور بوده

*مناظره نیست / گفتگوی صمیمانست. چالش بر انگیز نیست. لااقل این رو هم مثل سریال ها و مسابقات تلوزیونی از ترکیه و امریکا کپی میکردند، بهتر نبود

*سفارت عربستان تعطیل نمی شد الان همه ما متاهل شده بودیما!!

*میرسلیم انگار داره سوالات تعلیمات اجتماعی خرداد ماه رو طرح میکنه:))

*قالی شویی اسحاق

*ضَرَبَ ضربوا ضربت

*من کی گفتم! خخخخ شده شاه بیت حرفاش

*برنامه رییسی در همه حوزه ها که ازش نظر میخوان اینه: به حمدالله در زمینه ... مشکلات رو حل میکنیم

*کاری که قالیباف با اسحاق و حسن کرد فقط مسی آخر بازی با رئالیا کرد..... راستی پرزیدنت روحانی پارکینسون دارن؟عایا؟

*رئیسی فکر میکنه دولت یک توبره داره! ورئیس جمهور هم متولی آستان قدسش است و برای هر کاری باید یک چیزی به گداها و سائل ها ( مردم) بدهد.!! کسی به ایشان نیست که بگه ...!!!!

راه‎نمایی کنم‎ت، نمایش‎گاه رفتن بلدی؟!

همان‎طور که حتما می‎دانید و آگاه‎ید مطابق سنت هر ساله، نم‎نم‎ک موسم برگزاری نمایش‎گاه بین المللی کتاب تهران در حال رسیدن است. (سیزدهم تا بیست و سوم همین ماه) و تا الان که من در خدمت شما هستم هم تکلیف دوستان بن بگیر و کتاب خر! مشخص شده و هم تکلیف دوستان بن بگیر و بن فروش میدان انقلاب! و هم بازار معرفی کتاب در گروه‎ها و شبکه‎های اجتماعی و سایت‎ها حسابی رو به راه است. پرانتز باز، کتاب‎خوارها که از مدت‎ها پیش لیست کتاب‎های‎شان را بسته‎اند و با پیش‎نهاد من و شما هم آن را تغییر نمی‎دهند، ادای کتاب‎خوان درآورها هم که دیگر نیازی به لیست و این سوسول بازی‎ها ندارند. هرچیزی که اسم‎ش را دوست داشتند! پس به نظرم معرفی کتاب آن هم این دم آخری سوسول بازی و یک پز کتاب‎خوانی بیش نیست!، پرانتز بسته. برای همین هم بنا ندارم که در این‎جا کتاب معرفی کنم اما بد ندیدم تجربه چند ساله‎ی حضور در نمایش‎گاه را با شما به اشتراک بگذارم. خصوصا شمایی که از آن سر کشور برای نمایش‎گاه می‎کوبید و می‎آیید. باشد که تلخی سفر شما را از کتاب دل‎زده نکند:

نیایید: بله! واقعا نیایید. اگر آخرین کتابی که خوانده‎اید کتاب مبتکران کنکور بوده و آخرین داستانی که خوانده‎اید بزبز قندی و تفاوت فیدل کاسترو را از مارکز نمی‎دانید و کلا علاقه‎ای هم به حوزه سیاست و اجتماعی ندارید بی‎خیال شوید. باور کنید چیزی را از دست نمی‎دهید و بعد از نمایش‎گاه همان کسی هستید که قبل از آن. آدم برای چیزی که دوست ندارد خودش را به زحمت نمی‎اندازد. تو بگو حتی در حد رفتن به سوپری سر کوچه باشد. مثلا من قهوه دوست ندارم. برای همین هم هیچ وقت نمایش‎گاه قهوه‎ای که هر سال بیخ گوش‎م برگزار می‎شود را نمی‎روم و هیچ اتفاقی هم نمی‎افتد! آدم عاقل نشستن زیر باد کولر و نوشیدن آب میوه سرد را به چند ساعت خسته‎گی و پیاده‎روی و عرق ریختن ترجیح می‎دهد!

اگر آمدید خوش‎آمدید اما کتاب نخرید: باز هم بله! با دوست بودن و یک پیک نیک نیم‎روزی داشتن هم سنت حسنه ای‎ست که می‎تواند به خرید کتاب هم ختم نشود. به چند دلیل: اولا بسیاری از نویسنده ها کتاب های جدیدشان را برای همین نمایش‎گاه گذاشته‎اند که خرید آن ها شبیه هندوانه دربسته است. نه خوب‎شان معلوم است و نه بدشان. این که چند ماه صبر کنیم تا بتوانیم نقدها و تشویق‎ها را بخوانیم و بعد دست به انتخاب بزنیم قطعا به خرید و نخواندن می‎ارزد! دوما بدون هیچ گونه رودربایستی این نمایش‎گاه از ارکان اصلی نابودی صنعت فروش کتاب است! چرا؟ کسی که اول سال همه کتاب‎های یک سال‎ش را بخرد، فقط جیب ناشران را پرو پیمان می‎کند. پس گناه کتاب فروش سر کوچه چیست که باید همه سال در مغازه‎اش مگس بپراند و آخر کار بزند  تو کار فروش بلال؟

خریدید، بخرید اما کم: چرای‎ش هم مشخص است. سنگ بزرگ نشانه نزدن است. شمایی که سی تا کتاب سی‎صد صفحه را اگر بر تمام روزهای سال هم تقسیم کنید و هر روز هم بخوانید باز هم نمی‎توانید ده تای‎ش را بخوانید خب دیگر چه کاری است؟ کم بخر همیشه بخر!

کوله بار کتاب‎هات روی دوش‎ت: کتاب‎ها رو میخواهید توی پلاستیک و با دست بگیرید؟ فکر کمر و ستون فقرات خودتان باشید. تازه چقدر می‎توانید پلاستیک‎تان را زمین بگذارید که کیف پول‎تان را از جیب در بیاورید؟!

پول آب را بدهیم، پول غذا جدا و دیگر هیچ: همین اول کار و سر راه‎تان لطف کنید و یک عدد آب‎معدنی سرد و یک ساندویچ خانه‎گی و دست‎ساز برای خودتان ابتیاع کنید! آن‎جا هست؟ می‎خندید؟ وقتی که وسط گشت و گذاری که دمای محیط‎ش مثل سونا می‎ماند تشنه‎تان شد، آن وقت من به شما می‎خندم. جایی که حاضرید برای یک آب خشک و خالی ده تومان هم بدهید اما نیست که نیست و شما باید کل مسیر آمده را برگردید. آن وقت چه‎گونه می‎توانید به تاول‎های پای‎تان بگویید تمام مسیر آمده اشتباه بود؟! در مورد غذا هم یک ساندویچ خانه‎گی بزرگ و خیلی ارزان و پاکیزه به‎تر است یا یک ساندویچ سرخ شده کوچک با روغن مانده صبح که پس از خوردن‎ش هم جیب‎تان خالی می‎ماند و هم جیب‎تان؟ خود دانید. از ما گفتن بود!

پیشاپیش نمایش‎گاه خوبی را برای‎تان آرزومندم!

*بازتاب همین مطلب در سایت جیم 

غرضی ِ بی غرض

سیدمحمد غرضی هم که رد صلاحیت شد یا به قول خودشان صلاحیت‎ش احراز نشد و در این انتخابات غایب است. این که در این چهار سال چه اتفاقی افتاده که صلاحیت‎ش از تایید به رد میل کرده مهم نیست. لااقل برای من مهم نیست اما اعتقاد دارم اگر او می‎بود، شایسته‎ی رای‎های بسیاری بود. بسیار بسیار بیش‎تر از آن چه که چهارسال قبل به دست آورد. چرا؟:

1) نزدیک به چهل سال حکومت در دست چپ و راست جابه‎جا شده و این اوضاع کنونی ماست. جا داشت یک‎بار هم که شده کسی فارغ از چپ و راست و احزاب‎گرایی انتخاب می‎شد. وضع بدتر می‎شد؟ قطعا خیر. فوق فوق‎ش تغییری نمی‎کرد. چیزی که چند دهه است شاهد آن هستیم.

2) تفاوت غرضی با سایر رئسای جمهور چیست؟ آن ها مثلا نخبه هستند و او نیست؟ آن‎ها پست‎های مهم کشور را در گذشته بر عهده داشته‎اند و او نداشته است؟ سواد و مدرک تحصیلی آن ها بیش‎تر از او بوده؟ آن‏ها با دردهای کف خیابان‎های جامعه آشنا هستند و او نیست؟ دقیقا آن‎ها چه فاکتور مهمی داشته‎اند که او ندارد؟ باور کنید هیچ!

3) حتی اگر غرضی نسبت به دوره گذشته یک رای و فقط یک رای بیش‎تر کسب می‎کرد؛ این برای حکومت و تصمیم گیرنده‎گان آن یک پیغام آشکار داشت: در این چهار سال، ما -ولو به تعداد یک نفر- از چپ و راست خسته شده‎ایم.

4) غرضی تنها کسی است که هم از چپ می‎خورد و هم از راست. یعنی هیچ پای‎گاه حزبی که حامی او باشد را پشت خود نمی‎دید که بعدها مجبور باشد که جواب حمایت‎های‎شان را با پست و مقام بدهد. نتیجه؟ مردمی‎ترین دولت تاریخ بعد از انقلاب

5) غرضی: چپ نمی‎تواند دولت نگه دارد، راست نمی‎تواند ملت نگه دارد!

*بازتاب همین مطلب در سایت جیم

کیفیت ارتکاب عشق

دوستی ادیبی داشتم که می‌گفت: «تو دنیا هیچ کلمه‌ی هم قافیه‌ای برای کلمه‎ی عشق پیدا نمی‌شه به جز یک کلمه؛ دمشق! می‌فهمی یعنی چی؟ یعنی بین این همه‎ی حرف بی‌خاصیتی که من و تو و همه مردم این کُره استفاده می‌کنیم فقط یه کلمه می‌تونه جفتِ عشق بشه. فقط یک کلمه! می‌دونی یعنی چی؟ یعنی فقط یک نفر می‌تونه برای تو شبیه عشق باشه. اون عشق باشه و تو دمشق. بیش از یک نفر هوسه، طمعه، حرصه...هرچیزی می‌تونه باشه اما عشق نیست!»

کمپین تحریم انتخابات

ریاست محترم سازمان صداوسیما جناب آقای عبدالعلی علی‌عسکری 

با سلام و تقدیم احترام فراوان

همین اول کار بگذارید کمی به عقب برگردیم؛ با این که نزدیک به هشت سالی می‎شود که از آن مناظره‎های معروف فاصله گرفته‎ایم ‎اما هنوز که هنوز است آن روحیه‎ی نشاط و شادابی که حاصل آن مناظرات بود را فراموش نکرده‎ایم و طعم شیرین‎ش از زیر زبان‎مان از بین نرفته‎است. هنوز که هنوز است کلیپ‎های‎ش را در گوشی‎های‎مان داریم و هنوز که هنوز است وقتی که غبار غم و اندوه و خسته‎گی این روزگار ناجوان‎مرد بر روح و تن‎مان می‎نشیند، این تماشای آن است که همه‎ی آن غم و اندوه و خستگی را می‎زداید و ما را به زندگی امیدوار می‎کند. هنوز هم که هنوز است خیلی‎های‎مان کلید واژه‎های «سوتی‎های شیخ+مناظرات 88» و «چیز+مناظرات 88» را به یاد داریم و آن را استفاده می‎کنیم. و به جرئت آن شور و نشاط و شادی که آن مناظرات به خانه‎های ما آورد را نه ‎خندوانه توانست و می‎تواند و نه دورهمی! و اما اصل کلام:

همان‎گونه که در خبرها آمده و مستحضر هستید، متاسفانه قرار بر این شده که مناظرات این دوره از انتخابات ریاست جمهوری نه به صورت زنده و شفاف که به صورت ضبط شده و شاید مقداری حرج و تعدیل پخش شود. یعنی دیگر ما نه تنها شاهد «دول الخلیج العربیه» و «ننه جون من هم تورم را می‎فهمد» و «چیز» نیستیم که حتی همان اندک ادعای حقوق‎دانی و در آوردن کلید از جیب و تئوری ایالتی کردن کشور و سخنان شاذ را هم را هم از دست می‎دهیم و چه مصیبتی بدتر از این؟! چرا که این نه به نفع جامعه‎ی ناشاد و در غم فرورفته‎ی ماست و نه به نفع صداوسیمای این روزها از رونق افتاده‎ی شما. پس برای همین هم از شما تقاضا داریم به هیچ عنوان نه تنها زیر بار این امر نروید که حتی با این گروه پنج نفره‎ی مخالف هم مقابله کنید و مانع از این ظلم و ستم آشکار به مردم این  کشور شوید.

اما اگر و اگر، خدایی ناکرده و خدایی ناکرده نتوانستید، پیش‎نهادات زیر را در دستورات کار آینده‎ی خویش قرار دهید. چرا که اقل واکنش ما در قبال نه شما به این پیش‎نهادات، نه قاطعانه ما به انتخابات می‎باشد. باشد عمل به یکی از وظایف سازمان تحت امر شما که همان تزریق امید و شادی به جامعه:

1) دعوت از آن‎ها برای حضور هفته‎ای یک‎بار در برنامه های دورهمی و خندوانه

2) پخش زنده و کامل محاکمه احتمالی آن‎ها در آینده

3) مصاحبه با آن‎ها به صورت لایو استوری و یا پخش به صورت میان‎برنامه

و در آخر تاکید می‎کنم، این مناظرات بی‎حضور شیخ و چیز هیچ‎گاه برای ما مناظره نخواهدشد.

ارادت‌مند شما