بار دیگر مردی که دوست میداشتیم

خوش‎بختانه یا بدبختانه، منصفانه یا غیرمنصفانه، جامعه‎ی ما به سمتی رفته که اگر کسی برای اعتقادش که در راستای دین و نظام است، کاری کند، اگر شانس بیاورد او را پاچه‎خار و ریاکار و به دنبال پست و منافع برچسب نزنند؛ قطعا او را در زمره‎ بی‎هنر و بی‎خاصیت و بی‎عرضه‎هایی قرار می‎دهند که نان‎ش را از قِبلِ وابسته‎گی به دین و نظام در می‎آورد. اما خب همین، گاهی استثناهایی هم دارد که هرچه شبه‎روشن‎فکران زور بزنند و تقلا کنند، باز هم نمی‎توانند این قبیل صفات را به او بچسبانند؛ چرا که اساسا در چنان اوجی قرار دارد که بعدها تنها نام اوست که می‎ماند و نه شبه‎روشن‎فکران! درست مثل نادر ابراهیمی.

فعلا مستندِ «بار دیگر مردی که دوست می‎داشتیم» را ببینید و لذت ببرید تا بعدا در مورد نادر ابراهیمیِ دوست‎داشتنی، به طور مفصل بنویسم.

مستند بار دیگر مردی که دوست می‎داشتیم