بدون تاریخ، بدون امضا!
در طول سال دو روز وجود دارد که اسما مربوط به ایران و ایرانی است اما در عمل روزی است برای دشمنی، توهین، تحقیر و عقده‌گشایی (کدام عقده؟ معلوم نیست!) علیه اعراب و عربی! یکی روز بزرگ‌داشت کورش در هفتم آبان و دیگری هم همین ام‌روز. سال‌روز درگذشت استاد #شهریار و روز بزرگ‌داشت شعر و ادب فارسی. مناسبت اول زمانی است برای صحبت در مورد برتری نژاد آریایی بر اعراب و مناسبت دوم هم زمانی برای صحبت در مورد برتری زبان و ادب فارسی بر عربی. در هردو هم راه‌کارهایی برای حفظ این برتری ارائه می‌شود که در این دو مورد خلاصه می‌شود: یک) لزوم نام‌گذاری فرزندان از بین نام‌های اصیل پارسی و دوری از نام‌های عربی دو) لزوم استفاده از کلمات و عبارات پارسی و دوری از کلمات و عبارات عربی. همین.
من وکیل مدافع عرب و عربی نیستم اما تا زمانی که زبان فارسی در بیان بدیهی‌ترین و متداول‌ترین کلمات هم دست به دامان کلمات خارجی، خاصه عربی، است که حتی کلماتی هم‌چون «نفت»، «قفس» و «استاد» را از زبان عربی به عاریت گرفته‌ایم (نفط، قفص، استاذ) و تا زمانی که آثار برترین ادبا و مشاهیر فرهنگی تاریخ ایران مملو از کلمات عربی و مشتق از عربی است، صحبت از فارسی اصیل بیش‌تر به یک جوک شبیه است تا واقعیت. حالا هرچه قدر هم نام فرزندهای‌مان را از پدرجدِ سردار ایرانی حاضر در فلان جنگِ علیه اعراب که در آن جنگ استخوان دست راست مو ورداشته بگیریم!
حافظ، سعدی، مولانا، عطار و بسیاری از بزرگان فرهنگ و ادب فارسی با آگاهی کامل از ظرفیت زبان فارسی و عربی از بسیاری از کلمات و عبارات عربی در کارهای‌شان استفاده کرده‌اند آن‌وقت جوان‌ک‌هایی که در صحت قبولی زبان و ادبیات فارسی دبیرستان‌شان بدون استفاده از تبصره و تک‌ماده اختلاف است خواستار تَرک زبان و ادبیات عرب و بازگشت به زبان قرن چهار و پنجِ زمان شاهنامه هستند. حافظ و سعدی و مولانا و...نمی‌دانستند اما آن‌ها می‌دانند؟! عجب!
تعارف که نداریم. فارسی بدون عربی یعنی فارسی بدون حافظ، بدون مولانا، بدون سعدی، بدون عطار، خوارزمی، بدون شیخ بهایی، بدون فارابی...یعنی فارسی بدون تاریخ، بدون امضا!
شاید نام جلال‌الدین کزازی را شنیده باشید. استادی که در گفتار و نوشتار خود هیچ کلمه‌ی غیر فارسی‌ای به کار نمی‌برد. پیش‌نهاد می‌کنم نام او را جست‌وجو کنید و نوشته‌های سایت‌ش را بخوانید و مصاحبه‌های صوتی و تصویری را بشنوید و ببینید. اگر توانستید بیش از چند سطر از نوشته‌ها و بیش از چند دقیقه از گفته‌های‌ش را بشنوید و ببینید و با آن‌ها ارتباط برقرار کنید، برگردید تا بیش‌تر با هم صحبت کنیم!
