ساکنان فروتن بلاگستان

سال‎ها زندگی بلاگ‎ری بهم فهمانده که ادعا و هوچی‎گری‎های هر بلاگ‎ر لزوما نشان‎دهنده‎ی توانایی‎هایش نیست. چه بسا وب‎لاگ‎های پرسروصدا و پرمدعایی هستند که اگر در آن ها کمی مداقه کنیم خیلی راحت می‎فهمیم که چیز خاصی در چنته ندارند و چه بساتر وب‎لاگ‎های آرام و بی ادعایی که هم چون اقیانوس بی‎انتها خودت باید لذت کشف‎شان را بکشی! مثلا از محمدرضا امانی و قناری معدن‎ش گرفته که سابقه‎ی برنده شدن در مسابقه‎ی داستان‎نویسی هم‎شهری جوان و جیم را دارد گرفته تا رجب‎علی محبی و دردهای خاکستری‎اش که جایزه می‎برد وقتی که جایزه بردن مُد نبود! و حتی امید حسینی و آهستان‎ش که  به تعداد پست‎های خیلی از همان مدعیان، جایزه گرفته‎است و روزی در بین ده وب‎لاگ پر بازدید جهان قرار داشت و مشترک مورد نظر محمد مبینی که مدت‎هاست دیگر نمی‎نویسد!

القصه، این ها را نوشتم تا برسم به این که ام‎سال در جشن‎واره‎ی فرهنگی دانش‎جویان سراسر کشور، بلاگ‎رهای بی ادعا گل کاشتند و سهم نسبتا خوبی را در تعداد نفراتی که به مرحله‎ی نهایی آن که  چند روز دیگر در پردیس تئاتر تهران برگزار می‎شود داشته اند. نمونه‎اش همین کامل غلامی و آقای رایمون‎ش که دو اثرش  (یک ترانه و یک شعر نو) به مرحله نهایی راه پیدا کرده. آقای رایمون و سایر بلاگ‎رها هم فعلا این تبریک مجازی من را داشته باشند تا پنج‎شنبه و عرض تبریک و رقابت حضوری!