یک دیالوگ آشنا

دوست، با دست، زنی را که آن طرف خیابان با یک دست چادرش و با دست دیگرش چند پلاستیک میوه را گرفته‎بود و احتمالا از شدت گرمای نیم‎روزی عرق کرده‎بود را نشان‎داد و گفت: «نگاه‎ش کنید. دم‎ش گرم! با این شرایط باز هم دست از چادرش برنمی‎دارد». دوستِ دوست‎م فورا جواب داد: «دوستِ جان! این قدر ساده نباش!ً تو از کجا می‎دانی زیر این چادر چه‎ها که نمی‎شود. چه فسادها و روابط نامشروعی که صورت نمی‎گیرد و چه خلاف‎هایی که زیرش رخ نمی‎دهد. الآن دیگر چادر شده ابزاری برای پنهان‎کردن باطن بد آدم‎ها». دوست گفت: «جوری در مورد چادر حرف می‎زنی که انگار چادر لباس فرم فاحشه‎هاست و هرکسی که چادری باشد اهل برنامه است. دوستِ دوست جان! نمی‎دانم تو چه دیده ای که بر اساس‎ش حکم می‎دهی اما تا جایی که من می‎دانم در آن کوچه و آن خیابانی که راسته‎ی فاحشه‎هاست؛ جز زنانی با مانتوهای چسبان و صورت‎هایی با آرایش غلیظ و پاهایی که با ساپورت شبیه پاچه‎ی مرغ می‎شوند چیزی دیده نمی شود و اساسا آن‎جا هر رنگ و صبغه‎ای قابل مشاهده است الا مشکی»! بعد با دست، اشاره‎کرد به آن‎طرف خیابان که دختر جوان با دوتا بوق و چندبار جلو و عقب شدن ماشین سوارشد!