هیچ‌وقت فلسفه سرخاب سفیدآب کردن و رنگ روغن زدن دخترها را نفهمیده‌ام. چه دلیلی دارد که یک آدم بخواهد رنگ پوست و لب‌ش را چیزی جز آن‌چه هست نشان بدهد. خودشان که می‌گویند به خاطر علاقه به زیبایی است، ولی ناگفته پیداست که این حرف تنها یک مهمل‌بافی زنانه است. کسی که به زیبایی علاقه دارد همه جا علاقه دارد. نمی‌شود که توی خانه دراکولا باشی و وقتی رفتی بیرون سیندرلا! اگرچه هیچ دختری با آرایش سیندرلا نشده و تلاش برای زیبا شدن چیزی جز یک تلاش مذبوحانه و ترحم‌برانگیز نیست. دختر بدشکل هر چقدر هم دست توی صورت‌ش ببرد باز بدشکل است و با این کارها فقط عِرض خود می‌برد و زحمت ما می‌دارد! دختر زیبا هم به این کارها احتیاجی ندارد که به قول حافظ "به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را"!
در هر صورت این چیزها به ما ربطی ندارد و هرکس اختیار صورت خودش را دارد. ولی آن‌چه به ما مربوط است شامه خودمان است که از بوی این مواد آرایشی بنجل، گیرنده‌های‌ش چِت می‌کنند. پس توصیه مشفقانه می‌کنیم که وقتی می‌خواهید بروید بیرون یا اصلا آرایش نکنید، یا از وسایل آرایشی بنجل چینی استفاده نکنید، یا کلا بی‌خیال تاکسی و وسایل نقلیه عمومی شوید که هم خدایی ناکرده دست‌مالی! نشوید و هم بوی گندتان پدر مسافرها را در نیاورد.
