به همان اندازه که یقین دارم ام‌روز ناهار چه خورده‌ام و یا الان چه ساعتی است به همان اندازه و شاید هم بیش‌تر یقین دارم که مهدی کروبی، فرزند احمد در ماجرا و غائله‌ی هشتادوهشت کوچک‌ترین نقشی نداشته است!
اما آیا او بی‌گناه است؟ یقینا خیر. وقتی می‌گویم او کوچک‌ترین نقشی نداشته منظورم این است که وجود یا عدم وجود او هیچ تاثیری در به‌وجود آمدن آن ماجرا، ادامه دار شدن و حتی اتمام آن نداشته است! تو فکر کن عاملان آن ماجرا آن‌قدر بی‌فکر بوده باشند که روی رقیبِ ناکامِ آراءِ باطله، روی کسی که حتی رئیسِ ستادِ انتخاباتی‌اش هم به او رای نداده، روی کسی که اطلاعات‌ش در حدِ عربیِ سال اول راه‌نمایی هم نیست (ماجرای دول الخلیج العربیه!)، روی شیخِ ساده‌لوحِ اصلاحات، به عنوان یکی از سرانِ ماجرا حساب کرده‌باشند! از این‌ها گذشته، کروبی با کدام ابزار توانسته نقشی در پیش‌بردِ آن غائله داشته باشد؟ از طریق هواداران میلیونی‌اش؟ از طریق بیانیه‌های شورانگیز و محرک‌ش؟ از طریق کلام شیوا و نافذش؟ یا از طریق سابقه‌ی پاکِ پاک‌ش؟ نهایت شاه‌کارش ادعای تجاوز به زندانیان بود که آخرش معلوم نشد چه‌گونه از آن مطلع شده!
احمد باطبی یکی از عاملانِ اصلی ماجرایِ کویِ دانش‌گاه بود که دست‌گیر شد. با دست‌گیری‌اش او تبدیل شد به نمادِ دانش‌جویان معترض و مطالبه‌گر و اسم و رسمی به هم زد! مدتی بعد هم که با قرارِ وثیقه آزاد شد به طور مخفیانه از ایران فرار کرد و به دامانِ رئیس‌ش آمریکا پناه برد و خودش را در آغوشِ بوش انداخت! و تا به ام‌روز هم مشغولِ خدمت به وطنِ اصلی‌اش است. مثلا همین تازگی‌ها در نامه‌ای به ترامپ، خواستارِ اعمالِ تحریم‌های بیش‌تر علیه ایران شد! یک‌درصد فکر کنید که او از زندان آزاد نمی‌شد و مثلا در زندان دست به اعتصاب غذا می‌زد و احیانا مشکلی برای‌ش پیش می‌آمد آن‌وقت چه می‌شد؟ احتمالا او به قهرمانِ ابدی دانش‌جویان تبدیل می‌شد و دانش‌جویان، روزِ دانش‌جو را به یادش جشن می‌گرفتند و برای‌ش شمع روشن می‌کردند...اما حالا او کیست؟ نهایتا یک خائنِ فراری!
خبر بستری شدنِ مهدی کروبی در بیمارستان، بابت ناراحتی قلبی‌ش را که شنیدم یادِ احمد باطبی افتادم و نگران شدم. نه از بابتِ آسیب‌ش که بالاخره کهولت سن است و عارضه‌ای طبیعی و نه حتی بابتِ مرگ‌ش که باز هم امر حقی است. دارم به این فکر می‌کند نکند حصر کاری کند که او به یک قهرمانِ آزادی‌خواه تبدیل شود؟ نکند تداوم حصر او را در اذهانِ جوانانِ نسلِ جدید بدل به شخصیتی کند که فرسنگ‌ها با شخصیت اصلی او متفاوت است؟ نکند تداومِ حصر و در سایه‌ی فراموشی و ضعفِ حافظه‌ی تاریخی ما روزی ابوموسی اشعری قهرمانِ عده‌ای از جوان‌های ما شود؟
