حسن شود سبب خیر...

 درست است که ارادت چندانی به روحانی و سیاست‎های او ندارم و طبعاً رای بنده در سبد هرکس خواهد رفت الا روحانی، اما با این حال نه  به شکست روحانی چندان امیدوارم و نه از پیروزی او چندان مغموم و ناراحت خواهم‎شد. به عقیده‎ی من شاید خیر و صلاح مملکت در پیروزی روحانی باشد و البته برای این سخن‎م دلایلی دارم که به هیچ وجه به معنای رای دادن به روحانی نیست.

دلیل اول احتمال آشوب بعد از شکست روحانی است. در شرایطی که جلبک‎های سبز، اختلاف نُه میلیونی آرا را برنتافتند و به نظر اکثریت بیست‎وسه میلیونی تمکین نکردند بعید نیست که برای شکست محتمل چندصدهزارتایی همان بلوا را به پا کنند. گرچه برگزارکننده‎ی انتخابات دولت روحانی است و منطقاً اگر تخلفی در پروسه‎ی برگزاری انتخابات صورت بگیرد پیکان اتهام به سوی دولت خواهد بود ولی با این حال از جماعت آشوب‎گر انتظار برخورد منطقی با این قضیه نمی‎رود. البته با توجه به واکسینه‎شدن کشور در انتخابات هشتادوهشت، احتمال آسیب جدی به کشور در صورت شکست روحانی منتفی خواهدبود!

دلیل دوم و مهم‎تر این‎که حتی شکست روحانی با اختلاف آرای کم به این معناست که هنوز طیف زیادی از مردم برای حل مشکلات اقتصادی نگاه‎شان به خارج از کشور است و منتظر چیدن ثمره برجام‎اند. در دولت فرضی رئیسی اگر با بهره‎گیری از سیاست‎های اقتصاد مقاومتی و افزایش تولید داخلی گرهی از مشکلات معیشتی مردم گشوده شود و وضعیت اقتصادی به‎بود یابد، مدعی خواهند شد که این‎ها از نتایج برجامی است که ما منعقد کردیم. و اگر وضعیت بدتر شود آن را از پی‎آمدهای عمل‎نکردن به برجام خواهندشمرد!

درست است که پیروزی روحانی در این چهار سال ممکن است نتایج نامطلوبی را به هم‎راه داشته‎باشد، ولی بزرگ‎ترین حُسن‎ش این است که مردم واقعا به این نتیجه می‎رسند که از ناحیه‎ی خارج از کشور معجزه‎ای صورت نخواهد‎گرفت و نگاه به داخل به صورت یک عقیده‎ی مستحکم ملی در می آید که ثمرات بسیار خوبی خواهد داشت!

نمی‎دانم! شاید روحانی اصلح نباشد، ولی ممکن است در ریاست‎جمهوری او خیری باشد که ثمرات‎ش بعدها مشخص‎شود.

"عسی ان تکرهو شیئاً و هو خیر لکم"

شرافتا نمیگنجد!

آقا درست است که از قدیم گفته‎اند نبین که می‎گوید، ببین چه می‎گوید اما انصافا نمی‎شود. شرافتا نمی‎شود. وجدانا نمی‎شود. لااقل الان نمی‎شود. آخر حرف‎شان چیزی است که اصلا نمی‎گنجد!

 تو فکر کن نام‎زدشان با خواننده‎ی ترانه‎ی سوسن‎خانم عکس یادگاری دارد، آن وقت شروع می‎کنند به گرفتن ژست روشن‎فکری و مخالفت با این‎که چرا نام‎زد دیگری با امیر تتلو عکس گرفته‎است. خداوکیلی قابل قبول است؟ حالا این که هیچ. این را دیگر چه می‎گویید؟ از این‎که فلان عضو ستاد نام‎زد رقیب، برای نام‎بردن از محمدرضا شجریان، خسروی آواز ایران، از لفظ بیمار سرطانی استفاده‎کرده رگ غیرت هنردوست‎شان باد کرده اما با خودشان فکر نمی‎کنند که نام‎زد محبوب‎شان در این چهارسال به جز یک بار نام‎بردن از شجریان در جریان مناظره‎ها و این اواخر ثبت انتخاباتی ربنای او در فهرست میراث فرهنگی کشور، دقیقا چه کار مثبت دیگری در حق او کرده‎است؟ باز هم این هیچ! با این‎ها چه می‎کنید؟ رئیس‎جمهور سابق را بابت ادبیات نه چندان سطح بالای‎ش ملامت می‎کنند اما چشم‎شان را روی ادبیات نام‎زد خودشان بسته‎اند که ام‎روز گفت: «روز شنبه چه‎طور آب و صابون بیاوریم تا روی‎تان را بشویید!». طرف را به بی‎اخلاقی در انتخابات متهم می‎کنند اما خودشان را به فراموشی زده‎اند که روزگاری همین‎ها تصویر رئیس‎جمهور سابق را با سُم الاغ و هیبت میمون می‎کشیدند. طرف را به به بی‎فکری متهم می‎کنند اما فراموش می‎کنند خودشان چه‎طور فکر را فرستاده‎اند مرخصی و چشم‎شان به دهان فلانی‎است تا تَکرار می‎کنم‎شان را خرج چه‎کسی می‎کند. در اتوبوس نام‎زد خودشان در حال حرکت به سمت گردهم‎آیی هستند و هم‎زمان به نام‎زد مقابل گیر می‎دهند که چرا اتوبوسی آدم جابه‎جا می‎کند! چشم‎شان را روی فیلترینگ اینستاگرام خبرگزاری فارس و فتن را می‎بندند و هم‎زمان فریاد می‎زنند به آزادی رای می‎دهیم و...

خداوکیلی این‎ها واقعیت دارد؟ یعنی چنین چیزی ممکن است؟ یک‎وقت همه‎ی این‎کارها و تناقض‎های‎شان شوخی نباشد و یک‎هو بگویند شوخی کردیم و هرهر به ما بخندند؟ ها؟

احتمال تقلب در انتخابات!

از همین حالا اعلام می‌کنم، اگر میرسلیم برنده‌ی قاطع انتخابات با آراء بسیار زیاد نباشد، تقلب رخ داده‌است!

اولا مردم تهران فرزند خودشان را رها نمی‌کنند که به دیگری رای بدهند.

ثانیاً باز هم مردم تهران داماد خودشان را رها نمی‌کنند که به دیگری رای بدهند.

ثالثا دانش‌جویان رشته‌های ریاضی هم استاد خودشان را رها نمی‌کنند که به دیگری رای بدهند. 

باقی دلایل هم شبیه این دلایل است! 

التماس اطلاع!

اصولا، منطقا و عقلا نباید حرف کسی را در مورد حوزه‎ای که در آن تخصص ندارد، جدی گرفت. البته نه این که نشنید، باید شنید اما جدی نگرفت. حالا این شخص نامتخصص هرکسی هم باشد، چه وطنی و چه غیروطنی و چه حتی سلبریتی. از شهاب حسینی سوپراستار گرفته تا تازه به دوران رسیده‎ها و نوکیسه‎هایی مثل...(عمدا ننوشتم. خودتان تکمیل‎ش کنید!) برای همین هم نظرات اشخاصی چون حامد به‎داد و داریوش مهرجویی در مورد علوم پزشکی، مه‎ناز افشار و امیر تتلو! در مورد سیاست، یغما گل‎رویی و ترانه علی‎دوستی در مورد جامعه و...بیش از آن که یک وحی منزل و واقعیتی آشکار باشد، تنها و تنها تراوشات ذهنی آن‎ها است. (درست یا غلط، بماند)

با  این حال حتی اگر سطح انتظار خود و جدی‎گرفتن گفته های این اشخاص را هم در حد همان پاراگراف بالا فرض کنیم، باز هم گاهی از حرف‎های‎شان ناامید می‎شویم! چرا که گاهی حتی با یک نظر شخصی هم مواجه نیستیم؛ با یک دروغ/ گاف/ بی‎اطلاعی شخصی مواجه هستیم. لیست این اظهارنظرهای دروغی می‎تواند خود کتابی باشد. (چه پیش‎نهاد خوبی! کسی پایه شود و همه‎ی گاف‎ها و اشتباهات و دروغ‎های مجازی معروف‎ها را در یک کتابی جمع آوری کند! اقل فایده‎اش این است که آینده‎گان می‎فهمند روزگاری ما به چه کسانی می‎گفتیم سلبریتی!) اما مرور چند تای‎ش بد نیست: ترانه علی‎دوستی به دعوت نشدن فلان بازی‎کن زن فوت‎سال به تیم ملی به دلیل بازی بدون حجاب در کشور خارجی اعتراض می‎کند اما بعدا مشخص می‎شود که آن خانم اصلا مدت‎هاست که به خاطر ناآمادگی‎ش به  تیم ملی دعوت نمی‎شده! محمدرضا شجریان استاد بی‎مثال موسیقی ایران و بسیار دیگری از هنرمندان در اظهاراتی بعد از ماجراهای سال هشتادوهشت از این که احمدی‎نژاد آن‎ها (یعنی مردم را؟!) خس و خاشاک نامیده ابراز ناراحتی کردند اما بعدها مشخص شد که خس و خاشاک احمدی‎نژاد نه متوجه آن‎ها که حتی متوجه آرای باطله هم نبوده است. رضا رشیدپور در برنامه‎ی «دید در شب» برای این‎که بتواند برای روحانی یک هم‎کلاس! در توهین به منتقدین پیدا کند، دروغِ گفتنِ کلمه‎ی «بزغاله» را به احمدی نژاد نسبت داد که بعدا مشخص شد این عبارت نه برای منتقدین که برای کشورهای غربی و معاند به کار رفته. (رشیدپور در اقدامی قابل توجه، بعدها اشتباه‎ش را تصحیح و عذرخواهی کرد.) و یا این اواخر و به خاطر انتخابات ریاست جمهوری که دوز این اظهارات شاذ بالا رفته. مثلا باران کوثری در گردهم‎آیی حامیان روحانی در استادیوم آزادی از این می‎گوید که در دولت گذشته، ممنوع الکار (البته شکل درست‎ش ممنوع الفعالیت است. چرا که کلمه‎ی فارسی «کار» را با «ال» عربی جمع نمی‎کنند!) شده اما فقط جست‎و‎جویی کوتاه نشان می‎دهد که او در آن سال در بیش از بیست فیلم ایفای نقش کرده و حتی برنده سیمرغ هم شده است! و یا حتی اظهارنظر اخیر شهاب حسینی!

من هم با احمدی‎نژاد مخالف‎م و هم با حرف مفت! حرف مفتی که بیش از آن که حاصل مطالعه باشد، حاصل خیال و اوهام طرف باشد. حتی اگر این حرف علیه احمدی‎نژاد هم باشد. حتی اگر علیه جامعه و سیاست باشد! و به طور کلی راجع به هرچیزی باشد! دیگران مشهور و حتی نخبه، اگر وجدان و دین‎شان را به راحتی به حراج می‎گذارند، دلیل نمی‎شود که بقیه هم همین کار را بکنند. برای همین هم جنابان هنرمند و ورزش‎کار و ادیب! قبل از این که در مورد موضوعی، هر موضوعی، از روی حرفی خودشیرینی بزنید اقل کم اطلاع‎ش را داشته باشید، دانش‎ش پیش‎کش! لطفا

*بازتاب همین مطلب در سایت جیم 

بی سرزمین تر از باد!

خدا می‌داند بیش‌تر از هر زمانی دل‌م به حال روحانی و وضعیت امروز اصلاحات می‌سوزد. به چنان فلاکتی افتاده‌اند که از جانب میرسلیم  هم احساس خطر می‌کنند.کم مانده علیه آراء باطله هم موضع بگیرند.😁

یاسلیم میرسلیم

چپ و راست که تکلیف‎شان مشخص است. این فکر می‎کند تمام مشکلات کشور زیر سر آن‎دیگری است و آن فکر می‎کند تمام مشکلات کشور زیر سر این‎دیگری. اما در واقع هیچ‎کدام. زیر سر هردو! برای همین هم حوصله‎ی هیچ‎کدام از آن‎ها و حرف‎های تکراری‎شان ندارم. اما این دلیل نمی‎شود که بخواهم پز روشن‎فکری بردارم و مثلا انتخابات را تحریم ‎کنم. پس می‎ماند حمایت از پدیده‎ی این دوره از انتخابات. سیدمصطفی میرسلیم.

برای میرسلیم در فضای مجازی سه‎تا طرح کار کردم که آن‎ها را در کانال‎م منتشر کردم. اما بد ندیدم این‎جا هم منتشر کنم. یکی که پس از مناظره‎ی دوم و هجمه‎های چپ و راست به او که او را در قامت ماتریکس، قهرمان سری فیلم‎های ماتریکس نشان دادم که حتی گلوله‎های چپ و راست هم روی او اثر ندارد و دیگری هم استفاده از تشابه میرسلیم با گاندی ره‎بر فقید هند که این روزها زیادی در فضای مجازی با آن شوخی می‎شود. آخری هم که نمایان‎گر امید به آینده با میرسلیم است. از فرش تا عرش.

کامنت هایی برای خندیدن!

کلا به خواندن اخبار اعتقاد خاصی ندارم. آن هم خبری که پشت‎ش فقط اطلاعات صرف باشد که خب طبعا نه هیچ دردی را از من دوا می‎کند و نه راه سعادت را به من نشان می‎دهد! مثلا نیروهای آتش‎نشانی ایالات میشیگان با تاخیر خود در امدادرسانی به یک گربه، باعث شدند آن حیوان، ساعت‎ها روی درختی منتظر بماند و یا مردی که مدت‎هاست نمی‎خوابد و حمله‎ی دست جمعی کلاغ‎ها به مزارعی در ایالت فلوریدا نه در من تاثیر و نه به من ارتباطی دارد. اما با این حال بی‎خبری مطلق هم خوب نیست. بالاخره آدم باید تا حدودی بداند در اطراف‎ش چه می‎گذرد که اقل کم بتواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و یا حتی سرش کلاه نرود. مثلا خبرهایی در مورد تعویض کارملی و قیمت فلان محصول مورد نیاز و...برای همین هم روزانه بیش از چک کردن سرخط خبرها اعتنای بیش‎تری به خبرها ندارم. اما همین هم استثناهایی دارد. دو سایت نود و فرارو! آن هم نه برای اخبار جهت‎دار و ترسو بودن و سانسور حرف‎های مخالفین که به وفور در آن اتفاق می‎افتد، فقط و فقط برای خواندن کامنت‎های زیر برخی پست‎ها تا خسته‎گی روح‎م را با خندیدن به آن‎ها از بین ببرم. انصافا بعضی کامنت‎ها و کل‎کل‎ها در حد شاه‎کار است. شاه‎کار! 

این‌جا چندتا از کامنت‎های زیر پست نظرخواهی در مورد اولین مناظره‎ی انتخابات ریاست جمهوری را دست‎چین می‎کنم:

*رئیسی هیچ راهکار و برنامه ای نداره. فقط خود سوال رو به عنوان راه حل میگه!

*روحانی یه جور میگه باید شغل ایجاد بشه انگار مجری ریس جمهور بوده

*مناظره نیست / گفتگوی صمیمانست. چالش بر انگیز نیست. لااقل این رو هم مثل سریال ها و مسابقات تلوزیونی از ترکیه و امریکا کپی میکردند، بهتر نبود

*سفارت عربستان تعطیل نمی شد الان همه ما متاهل شده بودیما!!

*میرسلیم انگار داره سوالات تعلیمات اجتماعی خرداد ماه رو طرح میکنه:))

*قالی شویی اسحاق

*ضَرَبَ ضربوا ضربت

*من کی گفتم! خخخخ شده شاه بیت حرفاش

*برنامه رییسی در همه حوزه ها که ازش نظر میخوان اینه: به حمدالله در زمینه ... مشکلات رو حل میکنیم

*کاری که قالیباف با اسحاق و حسن کرد فقط مسی آخر بازی با رئالیا کرد..... راستی پرزیدنت روحانی پارکینسون دارن؟عایا؟

*رئیسی فکر میکنه دولت یک توبره داره! ورئیس جمهور هم متولی آستان قدسش است و برای هر کاری باید یک چیزی به گداها و سائل ها ( مردم) بدهد.!! کسی به ایشان نیست که بگه ...!!!!

غرضی ِ بی غرض

سیدمحمد غرضی هم که رد صلاحیت شد یا به قول خودشان صلاحیت‎ش احراز نشد و در این انتخابات غایب است. این که در این چهار سال چه اتفاقی افتاده که صلاحیت‎ش از تایید به رد میل کرده مهم نیست. لااقل برای من مهم نیست اما اعتقاد دارم اگر او می‎بود، شایسته‎ی رای‎های بسیاری بود. بسیار بسیار بیش‎تر از آن چه که چهارسال قبل به دست آورد. چرا؟:

1) نزدیک به چهل سال حکومت در دست چپ و راست جابه‎جا شده و این اوضاع کنونی ماست. جا داشت یک‎بار هم که شده کسی فارغ از چپ و راست و احزاب‎گرایی انتخاب می‎شد. وضع بدتر می‎شد؟ قطعا خیر. فوق فوق‎ش تغییری نمی‎کرد. چیزی که چند دهه است شاهد آن هستیم.

2) تفاوت غرضی با سایر رئسای جمهور چیست؟ آن ها مثلا نخبه هستند و او نیست؟ آن‎ها پست‎های مهم کشور را در گذشته بر عهده داشته‎اند و او نداشته است؟ سواد و مدرک تحصیلی آن ها بیش‎تر از او بوده؟ آن‏ها با دردهای کف خیابان‎های جامعه آشنا هستند و او نیست؟ دقیقا آن‎ها چه فاکتور مهمی داشته‎اند که او ندارد؟ باور کنید هیچ!

3) حتی اگر غرضی نسبت به دوره گذشته یک رای و فقط یک رای بیش‎تر کسب می‎کرد؛ این برای حکومت و تصمیم گیرنده‎گان آن یک پیغام آشکار داشت: در این چهار سال، ما -ولو به تعداد یک نفر- از چپ و راست خسته شده‎ایم.

4) غرضی تنها کسی است که هم از چپ می‎خورد و هم از راست. یعنی هیچ پای‎گاه حزبی که حامی او باشد را پشت خود نمی‎دید که بعدها مجبور باشد که جواب حمایت‎های‎شان را با پست و مقام بدهد. نتیجه؟ مردمی‎ترین دولت تاریخ بعد از انقلاب

5) غرضی: چپ نمی‎تواند دولت نگه دارد، راست نمی‎تواند ملت نگه دارد!

*بازتاب همین مطلب در سایت جیم

کمپین تحریم انتخابات

ریاست محترم سازمان صداوسیما جناب آقای عبدالعلی علی‌عسکری 

با سلام و تقدیم احترام فراوان

همین اول کار بگذارید کمی به عقب برگردیم؛ با این که نزدیک به هشت سالی می‎شود که از آن مناظره‎های معروف فاصله گرفته‎ایم ‎اما هنوز که هنوز است آن روحیه‎ی نشاط و شادابی که حاصل آن مناظرات بود را فراموش نکرده‎ایم و طعم شیرین‎ش از زیر زبان‎مان از بین نرفته‎است. هنوز که هنوز است کلیپ‎های‎ش را در گوشی‎های‎مان داریم و هنوز که هنوز است وقتی که غبار غم و اندوه و خسته‎گی این روزگار ناجوان‎مرد بر روح و تن‎مان می‎نشیند، این تماشای آن است که همه‎ی آن غم و اندوه و خستگی را می‎زداید و ما را به زندگی امیدوار می‎کند. هنوز هم که هنوز است خیلی‎های‎مان کلید واژه‎های «سوتی‎های شیخ+مناظرات 88» و «چیز+مناظرات 88» را به یاد داریم و آن را استفاده می‎کنیم. و به جرئت آن شور و نشاط و شادی که آن مناظرات به خانه‎های ما آورد را نه ‎خندوانه توانست و می‎تواند و نه دورهمی! و اما اصل کلام:

همان‎گونه که در خبرها آمده و مستحضر هستید، متاسفانه قرار بر این شده که مناظرات این دوره از انتخابات ریاست جمهوری نه به صورت زنده و شفاف که به صورت ضبط شده و شاید مقداری حرج و تعدیل پخش شود. یعنی دیگر ما نه تنها شاهد «دول الخلیج العربیه» و «ننه جون من هم تورم را می‎فهمد» و «چیز» نیستیم که حتی همان اندک ادعای حقوق‎دانی و در آوردن کلید از جیب و تئوری ایالتی کردن کشور و سخنان شاذ را هم را هم از دست می‎دهیم و چه مصیبتی بدتر از این؟! چرا که این نه به نفع جامعه‎ی ناشاد و در غم فرورفته‎ی ماست و نه به نفع صداوسیمای این روزها از رونق افتاده‎ی شما. پس برای همین هم از شما تقاضا داریم به هیچ عنوان نه تنها زیر بار این امر نروید که حتی با این گروه پنج نفره‎ی مخالف هم مقابله کنید و مانع از این ظلم و ستم آشکار به مردم این  کشور شوید.

اما اگر و اگر، خدایی ناکرده و خدایی ناکرده نتوانستید، پیش‎نهادات زیر را در دستورات کار آینده‎ی خویش قرار دهید. چرا که اقل واکنش ما در قبال نه شما به این پیش‎نهادات، نه قاطعانه ما به انتخابات می‎باشد. باشد عمل به یکی از وظایف سازمان تحت امر شما که همان تزریق امید و شادی به جامعه:

1) دعوت از آن‎ها برای حضور هفته‎ای یک‎بار در برنامه های دورهمی و خندوانه

2) پخش زنده و کامل محاکمه احتمالی آن‎ها در آینده

3) مصاحبه با آن‎ها به صورت لایو استوری و یا پخش به صورت میان‎برنامه

و در آخر تاکید می‎کنم، این مناظرات بی‎حضور شیخ و چیز هیچ‎گاه برای ما مناظره نخواهدشد.

ارادت‌مند شما

احمدی‌نژاد؛ خاری در گلوی نظام

عادت به بی‎ادبی ندارم، ولی به قول دوستی احمدی‌نژاد سیخی است در...بگذریم؛ خاری است در گلوی نظام! به حال خود رهاکردن‎ش کار درستی نیست، فرو بردن‎ش مکافاتی است و در کشیدن‎ش هزار و یک مکافات! باور کنید همین گونه است. از قهر یازده روزه و خانه‎نشینی گرفته تا عدم حضور در نشست‎های مجمع تشخیص مصلحت و این آخری هم شرکت در انتخابات و کارهایی که معلوم نیست دقیقاً چه هدفی پشت سرشان است. هر روز یک بازی مسخره و یک شوآف مضحک!

 البته من خیلی اعتقاد به فساد و انحراف عجیب و غریب احمدی‎نژاد در دوره ریاست جمهوری‎اش ندارم. چه بسا اگر کارنامه‎ی هر کدام از روسای جمهور را منصفانه بررسی کنیم و رَبّ و رُبّ‎شان را در بیاوریم، آن‎چنان هم بی‎عیب‎تر از احمدی‎نژاد نباشند! اما آن‎چه احمدی‎نژاد را متمایز و فسادهای دولت‎ش را دوچندان نمایان می‎کند، ادعای عدالت‎طلبی و درد محرومین بود که خودش و هوادارن‎ش دائم آن را در بوق و کرنا می کردند. اگر  هاشمی با شعار سازنده‎گی به میدان آمد، اگر خاتمی دم از آزادی و اصلاحات می‎زد، شعار احمدی‎نژاد عدالت بود، عدالت! و چه حلقه مفقوده‎ای بود این عدالت در دولت احمدی‎نژاد!

 حالا احمدی نژاد باز پا به میدان گذاشته. به رغم نظر ره‎بری و به خلاف وعده‎ای که چند وقت پیش در رابطه با عدم شرکت و هر گونه فعالیت انتخاباتی اعم از حمایت از کاندیداتوری خاص و ...داده‎بود. خب هر کس این کار احمدی‎نژاد را به گونه‎ای تحلیل می کند. عده‎ای آن را کمک به روحانی برای رسیدن به قدرت دوباره و انتقام‎کشی احمدی‎نژاد از یاران دیرین‎ش تلقی می‎کنند؛ عده‎ای آن را برآورد احمدی‎نژاد از میزان محبوبیت( یا شاید منفوریت)ش می‎دانند؛ عده‎ای مثل آمدنیوز از تقابل علنی احمدی‎نژاد با ره‎بری صورت‎شان گل انداخته و از خوش‎حالی این‎که آرای اصول‎گرایان با ورود احمدی‎نژاد بیش از پیش شکسته و تقسیم می‎شود با دم‎شان گردو می‎شکنند و عده‎ای متوهم مثل رجانیوز هم این کار را بازی پیچیده سرویس جاسوسی انگلیس می‎دانند! خود احمدی‎نژاد و اعوان و انصارش هم مثل همیشه دست به توجیه و فرافکنی زده‎اند و در استدلالی کودکانه و مضحک این کار خود را در جهت خواست ره‎بری مبنی بر عدم دوقطبی شدن فضای انتخابات دانسته‎اند. آن‎ها می‎خواهند با القای دوقطبی کاذب رئیسی-روحانی، حضور خود را به عنوان قطب سوم و برای رفع دوقطبی حاکم توجیه کنند. غافل از این‎که آن‎چه اکنون بر فضای سیاسی و انتخاباتی کشور حاکم است صرفا یک دو دستگی ساده است و نه دو قطبی نامطلوب! در هر دوره از انتخابات، مردم به چند دسته تقسیم شده‎اند، هر کدام برای کاندیدای محبوب خود تبلیغ کرده و آراء خود را به صندوق‎ها ریخته‎اند و هیچ اتفاق خاصی هم نیفتاده. اتفاقا این کار باعث گرم‎تر شدن تنور انتخابات و مشارکت بیش‎تر مردم هم شده. ولی فقط حضور احمدی‎نژاد است که مردم را مقابل هم قرار می‎دهد و جامعه را به سمت ایجاد دو قطب معارض با یک‎دیگر می‎کشاند. نیاز به درایت سیاسی خیلی زیادی نیست تا بدانیم اگر در ایران فقط یک نفر در انتخابات شرکت کند و آن یک نفر احمدی‎نژاد باشد باز هم فضای دو قطبی ایجاد می‎شود. دوقطبی میان موافقینی که دور سرش هاله‎ی نور می‎بینند و مخالفینی که او را دجال زمان می‎دانند! پس احمدی‎نژاد با ورود خود به عرصه‎ی انتخابات دوقطبی فرضی را تبدیل به سه‎قطبی نمی کند. بلکه یک چند دسته‎گی معمولی انتخاباتی را به یک شکاف بسیار بزرگ و دوقطبی پر آشوب میان موافقین و مخالفین‎ش تبدیل می‎کند. البته من بعید می‎دانم آقای احمدی‎نژاد که چندین سال در راس سیاست این مملکت بوده همچین مسئله‎ی واضحی را نداند و درک نکند. اما این‎که چرا این‌گونه رفتار می‎کند واقعا جای سوال دارد. 

به‎تر است آقای احمدی‎نژاد به جای این رفتار های کج‎دار و مریز در قبال نظام و ره‎بری، یک بار برای همیشه از لاک خودش بیرون بیاید و ماهیت واقعی خود را نشان بدهد. امثال موسوی و کروبی و منتظری اگر با تقابل صریح و ظاهراً شجاعانه با ره‎بری، پیش چهار نفر محبوبیت داشتند، احمدی‎نژاد با این قبیل رفتارهای مزوّرانه، روز به روز بر نفرت عمومی جامعه از خود و حلقه اطراف‎ش می‎افزاید. به‎تر نیست آقای احمدی‎نژاد به جای توسل به چنین توجیهات مسخره‎ای، پای‎ش را از میدان انتخابات بیرون بکشد و بیش از پیش عمل‎کرد خود را زیر سوال نبرد و تنها برگ برنده‎ی هواداران‎ش را که مدعی ولایت‎پذیری او هستند، نسوزاند؟!