ام‌روز، روز بزرگ‌داشت سعدی است. شاعری که عاشقانه‌های زمینی‌اش از چنان قدرت و غنایی برخوردارند که حافظ برای بیان عارفانه‌های آسمانی‌اش ده‌ها بار دست به دامان او و اشعارش شده است. حافظ هیچ ابایی ندارد که خود را شاگرد مکتب سعدی بداند. بارها در اشعارش عینا از اشعار استاد سخن استفاده کرده و در قریب به هشتاد غزل از اوزان و قوافی دیوان سعدی بهره برده و الحق حرمت استاد را خوب نگه داشته. بدون شک اگر حافظ حافظ شد بخش عمده‌ای از آن را مدیون سعدی و نبوغ اوست. این روز را جز تبریک چه می‌توان گفت؟
*عنوان بخشی است از مصراع سعدی:
سعدی تو کیستی که در این حلقه‌ی کمند، چندان فتاده‌اند که ما صید لاغریم...
**خاصیت عاشقانه‌های سوزناک سعدی است که روی صداهای سوزناک شجریانِ پدر و پسر می‌نشیند. بارها در کانال آوازهای استاد شجریان را گذاشته‌ام. این‌بار غزل بسیار زیبای سعدی را با صدای شجریان پسر بشنوید.
اگر مراد تو ای دوست نامرادی ماست
مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی ور برانی از بر خویش
خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستان کریم
تفاوتی نکند چون نظر به عین رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مبدل شد
خلل پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن
که هر چه دوست پسندد به جای دوست رواست
هزار دشمنی افتد میان بدگویان
میان عاشق و معشوق دوستی برجاست...
