خارجی آری، داخلی نه!
دوستم تعریف کرد که چند ماه پیش از طرف دانشگاه، پیامک تبریکی به مناسبت یکی از اعیاد مذهبی، برای او فرستاده میشود. او هم ور خودشیرینش گُل کرده و برای اسکرینشات اینستاگرام هم که شده جواب آن پیام را با لفظی شوخطبعانه و کمی بی ادبانه میدهد. برخلاف انتظار که قاعدتا این سامانههای پیامکی یک طرفه هستند و امکان پاسخ به آن‌ها وجود ندارد، این بار پیام ارسالی تحویل داده میشود. نتیجه؟ یک هفته التماس و خواهش دوستم برای جلوگیری از اخراج مدتدارش از دانشگاه!
خودم که این کار را انجام ندادهام و طبعا هم برای من این اتفاق پیش نیامدهاست. اما میگویند اگر با خطوط یکی از اپراتورهای خاص داخلی برای شبکههای آنور آبی مثل صدای آمریکا و بیبیسی پیام بفرستیم، با تذکر و تهدید پیامکی و گاها تلفنی آن اپراتور روبهرو میشویم!
شرکت سرویسیدهی وبلاگی بیان که وبلاگهای زیرمجموعهاش را با نشانی بلاگ دات آی آر میشناسیم، چندی سال قبل درگیر یک مسئلهی حقوقی میشود. ماجرا از این قرار بود که پلیس فتا از آن‌ها مشخصات یکی از بلاگرهای تحت سرویس آن‌ها را خواسته بود. آن هم بدون مجوز از مراجع ذیصلاح. بیان هم مقاومت کردهبود و...هرچند آن مورد با پیروزی بیانیها در دادگاه همراه بود اما هیچ تضمینی وجود ندارد که سرویسهای وبلاگدهی دیگر اولا اینقدر روی اصول اخلاقی حفظ حریم شخصی پایبند باشند و ثانیا باز هم در دادگاه پیروز شوند.
چندی قبل تصمیم گرفتم اپلیکیشنهای ارتباطی وطنی را هم امتحان کنم. هم به دلیل احترام به تولید داخل و هم اینکه ببینم آن تو چه خبر است. از کیفیت و سرعت پایین آن‌ها که بگذریم در حین نصب باید دقیقا همان اساسنامهای را برای نصب اپلیکیشن قبول میکردم که همه اپلیکیشنهای دیگری که نیز برچسب جمع آوری اطلاعات میخوردند! یعنی هم آن اپلیکیشن اجنبی اطلاعاتم را جمعآوری میکرد و هم این اپلیکیشن وطنی!
از روزهای گسترش اینترنت و شبکههای اجتماعی هفتهای نیست که نشنویم فلان شبکه مربوط به آمریکا است و بهمان اپلیکیشن مربوط به اسرائیل است و بیسار بازی متعلق به ایادی استکبار. و هدف آن‌ها هم چیزی نیست جز جمعآوری اطلاعات شخصی مردم، خاصه مردم ایران، برای طراحی نقشه و ضربهزدن به آن‌ها! حالا من منکر این نیستم که این کار صورت نمیگیرد. کمااینکه بسیاری از اپلیکیشنها هم به طور علنی راه درآمد خود را فروش اطلاعات کاربران عنوان میکنند. (مثل وایبر) اما به شخصه من ترجیح میدهم مشتی اطلاعات شخصی و به درد نخورم به دست اجانبی بیفتد که اطمینان داشته باشم دانستنش از طرف آن‌ها هیچ تاثیر محسوسی در زندگی شخصیام ندارد تا اینکه به دست کسانی بیفتد که ندانم هرلحظه قرار است با آن اطلاعات چه اتفاقی برایم پیش بیاید. و به جد معتقدم تا وقتی که اطمینان کافی از امانتداری صاحبان این قبیل شبکهها و اپلیکیشنها برای مردم محرز و مسجل نشود، هر عملی در این زمینه محکوم به شکست است. چه این عمل ساخت شبکهی اجتماعی مشابه فیسبوک باشد و چه مشابه اینستاگرام و چه مشابه تلهگرام و چه حتی مشابه ایمیل! حالا هرچقدر هم هی زیرنویس و بالانویس و رونویس تلهویزیون را برای تبلیغ محصولاتشان بهخط کنند!
