اسم چیز خیلی مهمی است. آن قدر که به نظرم بین این همه دسته‌بندی که برای انسان ها وجود دارد مثل مرد و زن، نوزاد خردسال کودک و...، سفید پوست سیاه پوست و.. باید یک دسته‌بندی دیگر هم به عنوان دسته‌بندی اسم‌ها وجود داشته باشد. منظورم این است که هر اسمی یک سری خصوصیات مشخص با خودش به همراه دارد. این خصوصیت هم اصلا ربطی به فرایند انتخاب اسم ندارد. حتی اگر پروسه انتخاب یک اسم برای افراد گوناگون متفاوت باشد. مثلا طرف بعد از فعل و انفعالاتی! که اول‌ش قرار بوده فقط یک کام باشد به وجود آمده و شده کام‌ران! یا مثلا والدینی آمده‌اند یک فرهنگ اسامی را فال طور باز کرده‌اند و یک نام انتخاب کرده که جز خارش گلو هیچ حاصلی به همراه ندارد یا مثلا از اسم یک نوشت افزاری خوش‌شان آمده و آن اسم شده نام بچه‌شان یا هر پروسه دیگری اما حاضرم قسم بخورم که هر اسمی که روی هرکسی گذاشته می‌شود قطعا یک سری صفات و خصوصیات را با خودش برای آن فرد به همراه دارد. مثلا بین دخترها؛ فاطمه ها از آن دختر چادری‌ها و مذهبی‌طورهایی هستند با شیطنت‌های زیرپوستی. یا سپیده نام‌ها قطعا یک ... پهن و گنده به قاعده‌ی سه وجب دارند. زینب ها دراز و لاغر هستند که انگار کل مشکلات دنیا روی شانه های‌ش سنگینی می‌کند. دخترهایی به اسم سارا هم از آن‌هایی هستند که برای داشتن دوست پسر می‌میرند و هر موجودی که بشود به آن مذکر گفت همان اول حداقل هفتاد درصد شانس برای رفاقت با او را دارد! دلارام هم بی‌شک یک دختری است شر و شور که همیشه در همان کودکی‌های خودش مانده است، حتی اگر چهل سال‌ش شود و چهار شکم بچه بزاید! مهسا ها بدون استثنا خوش‌گل هستند و دل‌بر! فرشته ها علاوه بر این که تپل هستند احساس ریاست هم می‌کنند و فکر می‌کننند همه باید به آن ها خدمت کنند و هیچ کس بهتر از آن‌ها نمی‌تواند کاری را انجام دهد. تهمینه ها هم بدون استثنا هیکل شان شبیه آن هایی است که چند شکم به صورت طبیعی زاییده‌اند. منظورم این است که حسابی از ریخت و قیافه افتاده‌اند. زهرا ها هم از آن دخترها پر حرف و زبان دراز هستند که باید حواس‌ت جمع باشد که با او مشکلی پیدا نکنی چرا که چشم ها را می‌بندند و هرچه از دهان‌شان در بیاید می‌گویند. و به همین شکل در پسرها؛ علی ها مدیر و مدبر هستند! محمدرسول ها بدون استثنا چاق و پخمه هستند. حسن نام‌ها همیشه یک کاسه‌ای زیر نیم کاسه‌شان هست. حسین ها از بس زیادی خوب و مثبت هستند لج درآرند. انسان‌هایی به نام سجاد هم نماد یک نسل زخم خورده و یک بغض فروخورده هستند که هر لحظه بیم فوران‌ش است. سعید ها تکیده شده‌اند از بس که ... کرده‌اند و امیر ها هم یک پا در زمین دارند و یک سر در هوا! از بس دیلاق هستند. سپهر نام‌ها هم از بس سوسول و مامانی هستند که تو بیش‌تر با مادرش سروکار داری تا با خودش! و به همین صورت هر اسمی نماد یک سری خصوصیات است که با خود حمل می‌کند. پس یک‌بار دیگر تَکرار می‌کنم اسم چیز مهمی است!
