خوشبختانه یا بدبختانه، منصفانه یا غیرمنصفانه، جامعهی ما به سمتی رفته که اگر کسی برای اعتقادش که در راستای دین و نظام است، کاری کند، اگر شانس بیاورد او را پاچهخار و ریاکار و به دنبال پست و منافع برچسب نزنند؛ قطعا او را در زمره بیهنر و بیخاصیت و بیعرضههایی قرار میدهند که نانش را از قِبلِ وابستهگی به دین و نظام در میآورد. اما خب همین، گاهی استثناهایی هم دارد که هرچه شبهروشنفکران زور بزنند و تقلا کنند، باز هم نمیتوانند این قبیل صفات را به او بچسبانند؛ چرا که اساسا در چنان اوجی قرار دارد که بعدها تنها نام اوست که میماند و نه شبهروشنفکران! درست مثل نادر ابراهیمی.
فعلا مستندِ «بار دیگر مردی که دوست میداشتیم» را ببینید و لذت ببرید تا بعدا در مورد نادر ابراهیمیِ دوستداشتنی، به طور مفصل بنویسم.
مستند بار دیگر مردی که دوست میداشتیم
